پیام هایی از ملکوت - صدای تو صدایی است که می تواند جهان را دگرگون کند . پیام هایی از ملکوت - صدای تو صدایی است که می تواند جهان را دگرگون کند .

تاب پیام‌هایی از ملکوت نوشته‌ی مسعود لعلی، مجموعه‌‌ای از گزین گویه‌های نیل دونالد والش به همراه 31 داستان کوتاه از وی است. نیل دونالد والش (Neale Donald Walsch) را باید به‌ حق یکی از بزرگ‌ترین معلمان معنوی معاصر و از پیشتازان موج بیداری روحی دانست. آثار وی را باید دائره‌المعارفی از موضوعات مختلف در زمینه‌های خداشناسی؛ «عرفان»، رابطه‌ی انسان با خداوند، حقیقت روح، زمان، فلسفه‌ی خلقت، روابط انسانی، روابط بین‌الملل و راز و رمزهای هستی دانست. والش در آثار خود به کهن‌ترین و اساسی‌ترین سؤالاتی که ذهن بشر را از بدو خلقت به خود مشمول کرده، پرداخته است. باور دارم هر کس با ذهنی آماده و معرفت‌جویانه با آثار این استاد معنوی معاصر برخورد کند، هرگز انسانی نخواهد بود که قبل از مطالعه‌ی کتاب‌های وی بوده است. جملات برگزیده کتاب پیام‌هایی از ملکوت: - همان کسی باش که به‌ دنبال آنی - «عشق» واژه‌ی دیگری برای خداست. - هدف، به ضعیف قدرت بخشیدن است نه او را ضعیف‌تر کردن. - هرگز کمکی که کسی را به تو متکی می‌سازد، پیشنهاد نکن. - هیچ‌چیزی در بیرون نمی‌تواند با آنچه در درون توست، برابری کند. - هر چه نیاز تو به کسی کم‌تر باشد، بیشتر می‌توانی او را دوست بداری. - احساس گناه، احساسی است که تو را در قالبی که خود واقعی تو نیست، نگاه می‌دارد. - راز زندگی آن نیست که هرچه می‌خواهید، داشته باشید بلکه آن است که هر چه را دارید، بخواهید. - بزرگ‌ترین کمکی که تو می‌توانی به کسی کنی این است که او را بیدار کنی و خود واقعیش را به او نشان دهی. در بخشی از کتاب پیام‌هایی از ملکوت می‌خوانیم: هیچ‌کس، به اندازه‌ی جوانان بی‌تجربه، برای وظیفه‌ی والدینی نامناسب نیستند و جالب است که پدر و مادرهای جوان این واقعیت را بهتر از هر کسی می‌دانند. بسیاری از والدین، با تجربه‌ای اندک، حتی قبل از اینکه از مهر والدینی سیراب شده باشند، کار والدینی را آغاز می‌کنند. آن‌ها هنوز در جستجوی پاسخ و درصدد پیدا کردن راه‌حل برای خود هستند. آن‌ها قبل از این که حتی خود را کشف کرده باشند، شروع به راهنمایی و پرورش فرزندانی می‌کنند که از خودشان آسیب‌ پذیرترند. آن‌ها قبل از این که قادر به توصیف خود باشند، ناگزیر به توصیف دیگران هستند. آن‌ها هنوز در نیمه‌راه پیدا کردن راه‌حلی، برای مشکل عدم توصیف صحیح خود، توسط والدین خود هستند. آن‌ها گوهر ذات خود را کشف نکرده، ناگزیرند، به فرزندان‌شان راه و رسم زندگی را بیاموزند. فشار این مسئولیت آنچنان زیاد است که آن‌ها قدرت هدایت آن را در مسیر درست ندارند. مسئله این‌جاست که آن‌ها از حل مسائل خود هم عاجزند. بنابراین‌ همه چیز را خراب می‌کنند، هم زندگی خودشان و هم زندگی فرزندان‌شان را. اگر خیلی خوشبخت باشند، صدمه‌ی وارده به بچه آن‌قدرها سنگین نخواهد بود. فرزند بر آن مشکلات غلبه می‌کند، ولی احتمالا، نه قبل از منتقل کردن بعضی از آن صدمات به فرزند خودش. بسیاری از انسان‌ها، پس از پایان دوران والدینی به خرد، شکیبایی، تفاهم و عشق کافی که لازمه‌ی یک والد اصیل است، می‌رسند.